Koca bir çınar devrildi.
Türkiye, onurlu bir gazeteciyi kaybetti.
O, usta bir kalem, gerçek bir demokrat, emekçi dostu, basın çalışanlarının arkadaşı, yoldaşıydı. O, yarım yüzyıla yaklaşan meslek yaşamında kalemine hiç ihanet etmedi.
Meslek onurundan hiç ödün vermedi: İşten atıldı, işsiz kaldı, kalemini teslim etmedi.
Mustafa Ekmekçi'nin, kocaman yüreği sevgi, engin bir hoşgörü ve yaşam heyecanıyla doluydu.
O, hep doğrudan, dürüstlükten, açıklıktan, hakça paylaşımdan yanaydı. Yaşamı boyunca, uğruna mücadele ettiği değerlerden hiçbir zaman ödün vermedi. Hiçbir güç karşısında eğilmedi.
O, yiğit bir gazeteciydi.
Demokrasi, özgürlük, barış ve emek mücadelesinde hep en ön saflarda yer aldı.
Her zaman örgütlü mücadeleye inandı, gereğini ve üzerine düşeni yapmaktan hiçbir zaman geri durmadı. Türkiye Gazeteciler Sendikası'nın kuruluşunda O vardı. 12 Eylül darbesiyle Türkiye'nin üzerine çöken o karanlık günlerde verilen insan hakları savaşımının en ön saflarında yer alan yine O'ydu... ÇGD Genel Başkanlığı'nı üstlendiğinde 65 yaşında, kendi sözleriyle "delikanlı" bir gazeteciydi.
Demokrasi mücadelesinde, yazıları ve konuşmalarıyla, düşünce özgürlüğü yolunda sürdürdüğü kavgalarla nefes nefese geçen koca bir yaşam boyunca, genç meslektaşlarıyla omuz omuza yürüdü.
Hiç yorulmadı. Yılmadı. Hiçbir zaman umutsuzluğa düşmedi.
Mustafa Ekmekçi, yaşamını bu inançla onurlu bir şekilde noktaladı.
O, hepimize örnek oldu.