Ekmekçimiz İçin

Ankara Notları' nla karşılaştığımızda hüzün doluyduk.
Özlem' lerin ve Eylem' lerin çocuk sevinciyle yenmiştin hüznümüzü...
Gün Ola Harman Ola demiştin, sevinçler salmıştın bun günlerimizde.
Kılçıklarınla Kılçıklı Balıklar' ı kızdırmıştın.
Ustasıydın satır aralarının.
Yüreğimizi güldürmüştün.
Uyanın Heeey  demişti yılmadan.
Aydınlık bayrağını taşımaya çalışmıştın hep ve taşıyanlar çoğalsın istemiştin...
Tilkiyle Kuyruğu' nun dalaşından getirdiğin çağdaş masallarla örnek bir gazeteci olmuştun.
İyilerini de kötülerini de tanıtmıştın hep Çarıklılar' ın.
Yakın tarihimizde giz kalmasın demiştin.
Yırtmaya çalışmıştın kaleminle giz perdelerini.
Susan dilleri bülbül etmiştin...
Domuzuna Yazılar, yazmıştın, ne inatçıydın sen.
Kör inat değildi ama seninki.
Kararlılığın simgesiydi.
Belki devrimlerin sürekliliğinin...
Eylül Yazıları' nla soluk olmuştun Eylül'le soluksuz bırakılan milyonlara...
Gözbebeği idin Köy Enstitülerinin.
Say ki kurucusu.
Öksüz Yamalığı  demiştin onlara yurdumuz gibi...
Basının emekçisiydin, Cumhuriyet' in Ekmekçi'si.
Ağabeyi idin genç ve gerçek gazetecilerin.
Yalnız gazetecilerin mi?
Hayır; gençlerin, yurdunu sevenlerin; özgürlük ve aydınlık isteyenlerin umut dalıydın.
Eğilip insan damarlarıyla besleyen umut ağacı gibi.
Humus oluyordun, humus...
Has insandın Ekmekçi.
Ekmeğin yakın tarihimizin sofralarında doyurdu bizi.
Kaygın olmasın; notlarını not ettik beynimize.
Senin kürsünden öğrendiklerimizle öksüz bırakmayız yurdumuzu.
Aydınlığınla varız.