Bizim kuşak yaşama merhaba derken o meslekte 10. yılına girmişti. 27 Mayıs kuşağı da deniyordu bizim gibi 1960'lılara.
O Cumhuriyet kuşağı, buğday benizli Anadolu emekçisini mesleğe başladığım 1976'da yazılarıyla tanıdım. Yıllar sonra aynı gazetedeydik. Biz taşrada o başkentte koşuşturuyorduk haber için.
Yıllar yılları bizler haberi kovalarken ÇGD çatısı altında buluştuk. O genel başkanımızdı artık. 1996'daki genel kurulda bayrağı genç meslektaşlarına devretti...
O, Mustafa Ekmekçi'ydi.
Konyalı, Hadimli, Hocalar köylü. Kısaca Anadolu basın emekçisi Mustafa Ekmekçi'ydi.
Antalya'da yaşayan ablasının sayrılığı nedeniyle birkaç kez gelmişti kente. Telefon eder, o sıkıntısının arasında merhabasını eksik etmezdi meslektaşlarından. ÇGD Akdeniz Şubesi'nin sorunlarını dinler önerilerde bulunurdu. En önemlisi kırgınlığımızı bilmesi ve gönül alışıydı.
"Olur böyle şeyler hemşerim" der kendine has kahkahasıyla acıyı bal eylerdi.
"Üzülme Akdeniz Şubeye yer bulamadık diye. Metin Aksoy bilir. Biz az çekmedik. Önemli olan ilkeli olmak. Yamulup yumulmamak" sözleri hala kulaklarımda.
Tüm Türkiye'de olduğu gibi Antalya'daki dostları, meslektaşları, okurları da unutmadı unutmayacaklarda onu.
Numan Beyazıt'la yaptığın röportajı yayınlayamadın diye de sakın üzülme. O ak saçlı adamın yüreğinde 35 yıllık dostluğun "ak anılar" olarak duruyor.
Hoşçakal memleketlim.
Hoşçakal genel başkanım, ustam, ağabeyim...