1960'ların MBK (Milli Birlik Komitesi) üyesi Suphi Karaman, Cebeci Asri Mezarlığı'nda toprağa verildikten sonra Mustafa Ekmekçi'nin ardından böyle haykırıyordu.
Onun deyimiyle "Hint Horozu" İnönü, Ecevit, Baykal, M. Yılmaz, Cindoruk ve çok sayıda eski ve yeni parlamenter, sanatçı son yolculuğunda Ekmekçi ile beraberdiler...
Onun en sadık okuru olan "öğretmenler" i gözyaşı döküyorlardı.
Cumhuriyet' ten İlhan Selçuk, Orhan Erinç, Hikmet Çetinkaya, Şükran Soner, Aydın Aybay, Atilla Coşkun, Hüseyin Gürer ve genç muhabirler İstanbul'dan gelmişlerdi. Selçuk, başsağlığı dileyenlere "Böyle güzel bir adam aramızdan ayrıldı" diyordu. Çok üzgün görünüyordu. Uğur Mumcu'nun eşi Güldal Mumcu gene dimdikti.
Konyalı hemşerisi Sofu Tuğrul, cami avlusunda eski çalışma arkadaşları Vural Saygılı, Ahmet Oruçoğlu ve Zeki Saral'a anılarını anlatıyordu:
Ekmekçi, büroda bir akşam üzeri çantasını hazırlamış, eve gitmek üzere araba çağırmak için Ersan Taksi'ye telefon edecekti. 'Ben de çıkıyordum, götüreyim seni' dedim. Hemen Ersan Taksi'yi çevirdi ve 'Ha ben Ekmekçi... Taksi çağıracaktım, başka bir arkadaş götürecek, vazgeçtim kalsın' dedi.
Güldük... Ekmekçi buydu...
Dostları Ahmed Arif, Tahsin Saraç, Nimet Arzık ve Rafet Genç'in yakınlarında bir akağacın dibinde toprağa verildi. Az ilerde Uğur Mumcu yatıyordu.
Anayasa Mahkemesi Başkanı Yekta Özden, şöyle diyordu:
"Mustafa, uyduruk aydınlardan değildi. Gerçek bir gazeteciydi."
Okurları, onun yazılarındaki "satır aralarını" çok arayacak.
Hürriyet, 24 Mayıs 1997
Yeter Söz Milletin