Tüm Cumhuriyet gazetesi ailesinin, tüm gazete emekçilerinin ve Ekmekçi ailesinin başı sağolsun.
Ne güzel soyadı vardı; ne de güzel kendisine yakışıyordu. Ne vardı hemencecik aramızdan ayrılmaya.
Köy Enstitüleri'ni, Türk dili tutkunlarını da öksüz bıraktı. İnsanı aydınlatmak için çırpınışlarını, bir kır çiçeği gibi, karıncalar gibi uğraşısını unutmayacağız.
"Öyle değil mi yoksa köylü çocuğu Ekmekçi" derken onun karanlıkları aydınlığa çıkarma uğraşısına, dinsel bağnazlık ve din bezirganları ile olan savaşına katılıyordum. Sevgisi yüreğimizden hiç ekilmeyecek. Sevdiği Server Tanilli, bizim de sevdiğimiz insandır.
EKMEK
Bir bölük ekmeği dört çocuk bölüşür,
Kara mangalda son kıvılcımlar,
Gökte yıldızlar üşür,
Ah! fakir Anadolum
Bir sarımlık tütün olsam
Basıversem külünü sahipsiz yaralarıma.
Güle güle Ekmekçi, çiçek açtın
da gidiyorsun; kır çiçeği.
Cumhuriyet, 13 Haziran 1997