O, bir gazeteciydi. Üstelik her zaman örnek alınacak bir gazeteciydi. Aynı zamanda çok değerli bir dost, ağabey, hatta babaydı...
Mustafa Ekmekçi, 1975 yılından beri Cumhuriyet gazetesinde çalıştı. Önce onu yazılarından tanıyordum. Sonra Çağdaş Gazeteciler Derneği'nde birlikte yöneticilik yaptık. Ben şube başkanı, o ise benim çok sevgili genel başkanımdı.
O kadar ki, İstanbul'a geldiğinde onu birkaç dakika görmek için can atardım... Son olarak önceki yıl kitap fuarında birkaç gün birlikte olduk.
Esprileriyle kitap fuarının sıkıcı ortamını neşeli hale getirdi.
Birkaç hafta önce rahatsızlandığını, hastaneye kaldırıldığını öğrendim. Hemen Ankara'ya koştum... Sevgili Metin Aksoy'dan hastaneye gitmeden gerekli bilgileri aldım. Aksoy, onun her zaman en yakınında olma şansına sahip kıskandığım insanlardan biri...
Sevgili Ekmekçi, baba insan her zaman yazılarıyla korkması gerekenleri korkuttu.
Ekmekçi'nin Almanya'da hazırladığı "Çarıklılar" adlı bir yazı dizisi olay oldu.
Ekmekçi, sonraları bir dergi çıkardı. Mali nedenlerden dolayı kapatmak zorunda kaldı. Daha sonra başladığı bir işyerinde bir siyasetçi tarafından gazetecilik yapması engellendi.
Dönemin bakanlarından Ali İhsan Göğüş'ün isteği üzerine bir süre çalıştırılmadan kendisine maaş ödendi.
Ekmekçi, buna isyan etti...
Bir dönem işsiz kalan Ekmekçi, daha sonra Yankı dergisinde haber yönetmenliği yaptı. 1972'de Yeni Ortam' ın Ankara Temsilciliğine getirildi. Sonra uzun süreli Cumhuriyet macerası başladı...
Onu hiç, ama hiç unutmayacağım. Önce yazar, sonra genel başkan sonra bir dost ve baba olarak onu hep saygıyla anacağım.. Sevgili genel başkanım Selanik'te anlattığın fıkralar şu anda kulağımda çınlıyor...
Gözlem, 26 Mayıs 1997