Görüntüler...

Ankara'da, duvarında "Hayatta En Hakiki Mürşit İlimdir” yazılı fakültede, sıkmabaş kız öğrenciler vardı. Biri, profesörün dikkatini çekti. Odasına çağırdı kız öğrenciyi, sordu:
— Kızım, sen geçen yıl türban ne takmıyordun. Bu yıl niye takıyorsun?
— Kuran'ın emri efendim! diye karşılık verdi kız... Yoksa kafir olurum! diye ekledi.
— Peki, dedi öğretim üyesi profesör, senin annen de benim öğrencimdi. Annen türban takmıyor, annen de mi kafir?
Kız öğrenci, bir süre sonra başını açtı.
Türban filan bahane, Türkiye'yi İran’a özendirip, Suudi Arabistan’ın kuyruğuna takmak isteyenlerin politikası bu. İran’da örtü, Suudi Arabistan’da şeriat var. Türkiye'yi birine benzetmeden öbürünün kuyruğuna takmak güç. Usları sıra, açıktan "şeriat" diyemeyecekleri için "türban”la işi tutturacaklar, ardından Suudi Arabistan'a yapışacaklar. Hesap bu! Araplara toprak satmanın altında yatan da bu mu?
Çocuk, ilkokul dördüncü sınıfta okuyordu. Bir gün babasına:
— Baba sen cennete gidemeyeceksin dedi.
— Neden oğlum?
— Çünkü, sakalın yok. Sakalsızlar cennete gidemez! Din dersi öğretmenimiz söyledi. Dedemin sakalı var, o cennete gidecek. Ben de büyüyünce, sakal bırakacağım. Cennete gideceğim!
— Neden cennete gitmek istiyorsun? diye sordu baba:
— Çünkü, dedi çocuk, orada huriler var!
İlkokul dördüncü sınıftaki çocuk, huriyi ne bilir, nuriyi ne bilir? Bu yapılanlar din eğitimi vermek değildir. Geleceğin yobazlarını yetiştirmektir.
Bir okula fen bilgisi öğretmeni yeni atanmıştı. Öğretmen okul müdürüne:
— Müdür Bey, dedi, benim öğle saatlerimi açık bırakın cumaları...
Okul müdürü anladı, fen bilgisi öğretmeni daha önce imamlık yapmıştı, cuma namazlarına gitmek istiyordu demek, cuma günleri, öğle saatlerinde fen bilgisi öğretmenine ders vermedi...
Ancak, fen bilgisi öğretmeni, dersleri olmamasına karşın, namazlara gitmiyor, öğretmenler odasında oturuyordu. Müdür bir gün sordu:
— Niye cumalara gitmiyorsun, bak sana o saatlerde ders koymadık!
— Boş ver Müdür Bey! diye karşılık verdi öğretmen...
O, önce okul müdürünün namazlara gittiğini sanmış, göze girmek istemişti, işe yaramayınca, netsin cumayı, perşembeyi?
Daha önce de anlatmıştım ya, bir daha yineleyeyim fıkrayı Adam, karısına:
— Leğeni, ibriği dama çıkar, aptes alacağım! demiş. Karısı da:
— Niye beni yorup, leğeni ibriği dama çıkarıyorsun? Şurada al aptesini işte! deyince, adam:
— Muhtarın görmediği aptesi ne yapayım, yanıtını vermiş...
Büyük kamu kuruluşlarından birinin mescidi, cumaları tıka basa doluyordu. Küçük memurlar, işçiler namazda, şeflerinin ya tam arkalarında duruyorlar ya da yan yana düşmeye çalışıyorlardı. Müdür ya da şef de kendilerini görürdü artık!
Başkomiser M.B. yetkiliye:
— Bu Aydınlar Ocağı bir dernektir. Dernekler politikayla uğraşamaz. Bu Aydınlar Ocağı ise, hem politikayla uğraşıyor, hem dini politikaya araç olarak kullanıyor. Bu dernek hakkında soruşturma açılsın!
— Yerinde kalmak istiyorsan kurcalama! yanıtını verdi yetkili.
Aydınlar Ocağı'nda üye, pek çok üniversite öğretim üyesi var, 12 Eylül yasalarına göre, öğretim üyelerinin derneğe üye olabilmeleri için, rektörden izin almaları gerekir. Bunlar, rektörden izin almışlar mıdır? Bu konuda, Aydınlar Ocağı yetkililerinin, üyelerin, rektörlerin açıklama yapmalarını bekliyorum. Çankaya’nın da artık uyanmasını istiyorum.. Türk-islam sentezi uydurucuları, ülkede daha ne kadar cirit atacaklar? Odalar Birliği'ndeki tartışmalar ilginçtir...
Bir mühendis, İngiliz arkadaşıyla "K"ya gitmişti. Öğleyin bir lokantaya girdiler. Yemeklerini söylediler. Garson, İngilizlere yemekleri getirmiş, Türk'e getirmemişti. Türk sordu:
— Benim yemeğim nerede, neden getirmedin?
— Sen Müslümansın, Müslüman ramazanda oruç olur! Senin yemek yemen günahtır! Arkadaşların gavur, onlar yiyebilir!..
YÖK'te "türban" tartışması sürerken, Ankara’da kısa adıyla Bilar’da (Bilim Araştırma Merkezi), cumartesi günü iç açıcı bir toplantı vardı. Basın toplantısı ile öbür toplantılar için, Almanya’dan üniversiteler yetkilileri, temsilcileri gelmişlerdi. İçlerinde bir. Prof. Dr. Klaus Liebe-Harkort vardı. Bremen Üniversitesi öğretim üyesi, Öğretmenler Bilimciler Sendikası'nın da yöneticisiydi. Güzel Türkçe konuşuyordu. Türkiye'ye 27 kez gelmişti 12 Eylül'den sonra yedi kez gelmiş. Türkiye'de çeşitli davaları izleyip dönmüştü. Haluk Gerger ona, "Klaus Bey" diyordu. Klaus, toplantıda çevirmenliği de yapıyordu. Klaus Aziz Nesin’e sormuş:
- Paranız yok, pulunuz yok! Bilar adıyla bir halk üniversitesi açıp, sertifikalar veriyorsunuz. Bu nasıl oluyor?
— Allahtan! demiş Aziz Nesin, Allahtan oluyor her şey!
Basın toplantısında anlattı olayı Aziz Nesin, şöyle dedi:
— Ben 'Allahtan' dedim ama, Klaus Müslüman olmadığı için inanmadı! Oysa bakın, onca yabancı öğretim üyesi paralarını ödeyip, Avrupa'lardan bizim toplantımıza geliyorlar, gidiş paraları da kendilerinden. Ayrıca, çevirmenlik de yapıyor toplantıda. Klaus, bakalım, belki giderken onlara hesap da çıkaracağız!
Prof. Klaus, "Bilar olayı, dahiyane bir olaydır!" diyordu 44 kişiye Bilar’da seminer gördükleri için sertifikaları verilirken, Klaus konuşmasının bir yerinde şöyle dedi:
— Size Avrupa’dan selamlar getirdim. Onların, yani Dursun Akçam’ların, Ataol Behramoğlu’ların, Hüseyin Erdem’lerin Yusuf Ziya Bahadınlı'ların, Doğan Görsev’lerin, Ömer Polat’ların daha nicelerinin... Geçenlerde Mustafa Ekmekçi'nin Cumhuriyetteki köşesinde yazdığı kişilerin, selamlarını buraya getirmekten gurur duyuyorum...
Önce Aziz Nesin basın toplantısı yapmış, daha sonra AST’ta sertifika verme töreni düzenlenmişti. Törene yurtdışından Fransa eski Başbakanı Laurent Fabius'la başlayan 17 önemli mesaj gönderilmişti. Prof. Server Tanilli mesajında özetle şöyle diyordu:
"Bilar, böyle bir seminer ve konferans serisi tertiplemekle tarihsel bir görevde bulunmuştur. Hepimizin bildiği bir gerçektir, ve acı da olsa hatırlatalım: 12 Eylül 1980'de ülkemizin başına çöreklenen rejimin yaptığı en büyük kötülük, bana kalırsa başta üniversitelere vurduğu darbedir. Türkiye'de kaç kuşağın binbir emekle kurmaya çalıştığı çağdaş üniversiteyi, bu rejim, ... kökünden yıkmıştır. Bugün Türkiye'de üniversite yoktur; olan, tabelalarında üniversite diye yazan bir takım yapılardır. Bu yapıların içinde ise akademik özgürlük yoktur. Öyle olduğu için de üniversitesiz bir ülkeyiz..
İşte Bilar’ın uyanık yöneticileri, böyle bir ortamda, bu seminer ve konferansları tertiplemişlerdir; ve onların yönetilmesini de en yetkin uzmanlara vermişlerdir. Bir ders yılı boyunca sizlere çeşitli konularda yurt ve dünya gerçeklerini anlatanlar birkaç yıl önce üniversitelerden acımasızca atılmış, bir bölümü de ayrılmak zorunda bırakılmış mümtaz kişilerdir. Onlardan öğrendiklerinize -inanınız- paha biçilmez. Aranıza katılıp, onlardan ders dinlemeyi çok isterdim. Bugün elde edeceğiniz diplomalardan birinin bende olmasını da arzu ederdim. Bu diplomaların 'köşeyi dönmek’te size bir yararı yoktur; ancak yüklediği onurlu bir görev vardır: Ülkemizde, üniversiteyi karanlık güçler yıkmıştır; ama onlara karşın yeni ve çağdaş üniversiteyi kurma görevi bizleri bekliyor. Bilar’ın seminer ve konferansları, bu yeni üniversitenin birer tohumudur..."
. * * *
Yarın 27 Mayıs, devrimcilere kutlu olsun!