Belçika'nın İstanbul Başkonsolosu Raymond du Moulin, gönderdiği bir mektupta, 22 Mart 1982'nin «Dünya Çocuk Şiirleri Günü» olarak Brüksel'de kutlanacağını yazıyor. Bu yılki konu «Dünya Evimizdir» olacakmış. Başka yazarlara da gitmiştir kuşkusuz mektuptan. Başkonsolos, bugünün Türkiye'de de «Dünya Çocuk Şiirleri Günü» olarak kutlanması konusunda çaba göstermemizi istiyor. Merkezi Belçika'da bulunan, «Belnnales Internationales de Poesle»nin, geçmiş yıllarda yaptığı toplantılarda okunan şiirlerden de örnekler göndermiş. «Dünya Evimizdir» şiiri şöyle:
Dünyanın her yerinde çocuklar var / Dünya büyüklerin dünyasıdır / Ama yarın çocukların dünyası olacaktır. / Büyüklerin dünyasında aşağılama, savaş ve kin vardır / Çocukların oturmak istedikleri bu dünya mıdır? / Bu dünya mıdır ki yaşamak istedikleri yer? Veya gerçek bir aile yuvası gibi / Gerçek bir ev olan bir dünya mı istiyorlar? / Bırakalım çocuklar, bu dünyayı ve evi, düşledikleri gibi / Bize anlatıversinler.
1981'de toplantının konusu «Barışa Çağrı»ymış. Belçika'daki toplantının Başkanı, toplantıdan izlenimleri de göndermiş. Şöyle diyor:
«1980 yılında» savaşı önlemek için sözcükler temasını işledik: Bütün ülkelerin çocuklarından savaşa karşı olan nefretlerini dile getirmelerini istedik. Elde ettiğimiz sonuç bizleri şaşırtacak kadar olağanüstüydü. Bir küçük kız, büyüklerin altüst ettiği, yakıp yıktığı dünyasından şöyle sesleniyor:
Küçük annesinin kanıyla kızıla kesmiş / Oyuncak bebekler görmek istemiyoruz artık.
Bir küçük erkek çocuk, çocuk yüreğinden şu çağrıda bulunuyordu:
Sizler, iyi insanları dünyanın / Karatavukları ne çok severim / Neden bombalıyorsunuz onları? / İnsandan daha güzel ıslık çalarlar / Onlar anlatır keçilerime / Hangi otları yiyeceklerini / Onlar, o güzel karatavukları.
Bir başka kızcağız şöyle yakarıyor:
Ne olur, beni dinleyin / Çocuğun teki demeyin / İstemiyoruz biz ölmek / Nice şeyler var görecek!
On yaşındaki bir Lübnanlı çocuğun şiirinden aldığımız şu bölüm:
Ben Lübnan'da doğdum, on yaşlarında kadarım, / Savaş her şeyi altüst etti, ateş ve kan gördüm. / Öldüğünü gördüm insanların, / İki yıldan fazla oluyor ki artık babam da yok, / Küçük erkek ve kız kardeşlerimin adımlarına ben yön vermek / Zorunda kaldım. / Bu gözü yaşlı ülkede / Benim yaşıtım çocuklar da artık silah taşıyorlar / Büyük adamları dünyanın, soruyorum sizlere: / Kimin eseri bu silahlar?...
Gelecek yılın, konusuyla ilgili düşüncelerini bildirmek isteyenler, Dünya Çocuk şiirleri Başkanı Mme Moussia Haulot'ya yazabilirler. Adresi şöyle: «Mme Moussia Houlot, Presidente de la Journee Mondriale Poesle-Enfrance, 95 Avenue Des Ortolans 117c Brüxelles- Belgique. »
★★★
Ressam Tuncay Betil, Levni'deki resim sergisinde çocuğu konu almış. Her tablo çocuk. Sevda Şener oradaydı, Duran Karaca... Bazı tabloların altında, ünlü kişilerin sözleri... Birkaç örnek:
«Kant, iki şeye ömür boyu hayret etmişti: Gökteki yıldızlara ve insan ruhundaki iyiliğe» (Bu söz Faruk Erem'in).
«Serçeler uçuşup duruyor / Bostan korkuluğuna, bostan korkuluğuna»
«Bizi acı kadar büyülten hiçbir şey yoktur.» (Musset)
«Kışın ay fırlatıp atılmış kırlara, ne eşi var ne dostu.»
Tuncay Betil, Faruk Erem'in, ölen eşinin kardeşi. Faruk Erem'den de esinlenmiş besbelli. Bir çocuk resminin altında şöyle bir söz de var:
«Hiçbir suç öbürüne benzemez. Bir insanın tümden öbürüne benzemeyeceği gibi.. » (Bunu, Faruk Erem söylemiş.)
Atila Aşut'un annesi geldi. Atila Aşut içeride. Eşi de, dört aylık çocukları ise, Atila'nın annesinde. Dört aylık çocuklar anne sütü emerler. Köylerde, daha büyük yaşlara dek anneler kesmez ona sütünü. Bir gün anama sormuştum, kaç yaşıma dek ana sütü emdim diye, Anam:
— Sen, iki yaşına dek emdin, dedi. Sevindim...
Bugün, Dünya Çocuklar Günü, tüm içerdekilerin çocuklarını düşündüm işte. Çocuklara, günleri kutlu olsun!